2.Life is not a movie...

Sztokholm, 9 czerwca 2014

Lucy

Zwariowałam...Ta dziewczyna doprowadza mnie do szału ! 
Od pięciu godzin chodzimy po mieście i szukamy sukienki.Niedługo zabraknie nam sklepów..
To byłoby błogosławieństwem ! 
- Ten wygląda całkiem przyjaznie ! -wskazuje na mały butik.Wystawa zniechęcam nie abym tam weszła..Sukienki na tej wystawie,są koszmarne ! Mogłabym w takiej jednej się utopić ! 
-Przymierz tą.Będziesz wyglądać w niej świetnie ! -popycha mnie do garderoby z tą ogromną suknią...Boże za mała ta garderoba na takie szajstwo ! Szukam przodu tej sukni i w końcu ją ubieram ! Czuję się jakbym zaraz miała wybuchnąć.Ledwo wychodzę z tej garderoby i widzę spojrzenie Therese,która uśmiecha się od ucha do ucha.
-Wyglądasz rewelacyjnie ! Jak księżniczka !-mówi podchodząc do mnie.
Raczej wyglądam jak Gnijąca Panna Młoda...a nie jak księżniczka...
-Nie uważasz,że tak sukienka jest zbyt..duża? Taka obszerna? Mogłabym kupić bardziej skromną..-wyrażam swoje wątpliwości patrząc do lustra.
To jakiś koszmar ! 
-Na takie wesele jakie szykują dla was rodzice taka sukienka będzie idealna ! -odpowiada poprawiając ramiączka od sukni.
-Co masz na myśli,mówiąc "na takie wesele"?-pytam zaciekawiona.
Co oni znów wymyślili..?
-Podobno ma być około 500 osób ,a przyjęcie ma odbyć się na zamku0informuje.
Czy ja się przesłyszałam?! 500 osób?! Zamek?! 
O nie,nie..nie zgadzam się ! 
-Czy oni powariowali?! Nawet nie znam tylu osób-odpowiadam gwałtownie się odwracając.Widzę uśmiechniętą twarz There..Ja raczej wyglądam w tej chwili gorzej.
-Nie martw się ! Wesele będzie jak z bajki ! Zobaczysz,że będziesz najszczęśliwszą panną młodą !-odpowiada.
Wątpie,że najszczęśliwszą..Byłabym ,gdyby...
...muszę zapomnieć.
-Jestem bardzo szczęśliwa ,że jesteś z moim bratem.
A ja nie...
-Dobrze,że odeszłaś od tego dzieciaka-mówi szukając odpowiednich butów.
-Kogo masz na myśli?-pytam podchodząc do niej.
-No..ten Andreas? Chyba tak ma na imię.
-Ach ,o niego ci chodzi.-odpowiadam niewzruszona.
W środku zaraz się ugotuję ! 
-On w ogóle do ciebie nie pasował ! Skąd wytrzasnęłaś takiego małolata?-pyta spoglądając na mnie.
Skąd ty możesz wiedzieć ! Lepiej się już zamknij ! 
-Dlaczego uważasz ,że do mnie nie pasował? -pytam spokojnie ,przymierzając parę butów,która jest tragiczna..Teraz nawet to mnie nie obchodzi.
-Lucy co za głupie pytanie ! Nie uważasz,że był dla ciebie za młody? To jeszcze dzieciak !
Dzieciak...którego kocham idiotko !
-I co z tego,że jest młodszy? Wiek chyba nie ma znaczenia?-pytam coraz bardziej podirytowana.
-Nie,jeśli to mężczyzna jest starszy od kobiety ,a nie odwrotnie-tłumaczy pewnie podając kolejną parę szpilek.
Och..To aż takie istotne? 
-Dla mnie to nie jest ważne.Jeśli się kogoś kocha to..
-Nie mów,że go nadal kochasz?-spogląda na mnie..takim dziwnym wzrokiem.
Oj..lepiej ,już będę cicho.
-Nie,nie kocham go-odpowiadam pewnie.
Cholernie kocham..niech pozostanie to tajemnicą.
Widzę ulgę na jej twarzy.Chyba tej rodzinie naprawdę zalezy na tym ślubie..A zwłaszcza jemu..bo on mnie tak bardzo "kocha"..
-Wierzę,że mój brat będzie najlepszym mężem na świecie!-odpowiada z entuzjazmem podchodząc do kasy.
Ja..w to nie wierzę.
Nawet nie zauważyłam kiedy kupiłyśmy tą nieszczęsną suknię i parę butów,które idelanie komponowały się z nią..
Trudno,muszę przeżyć..Najwyżej zabiję się w tym stroju klauna..
-Może zaprosisz go na swój ślub?-pyta znienacka gdy wsiadamy do auta.
-Co? O kim mówisz?-spoglądam na nią zdezorientowana.
-No tego Andreasa-informuje odjeżdżając z parkingu.
Mam ochotę zapaść się pod ziemię..Ona chyba żartuje ! 
Nawet nie wyobraża sobie..jak cholernie bolą mnie jej słowa..
Jak mogłabym coś takiego zrobić..Zaprosić człowieka,którego kocham na swój ślub z kimś innym..To chore ! To wszystko jest chore ! Nawet nie wiem kiedy uderzam z całej siły ręką.
-Auć..
-W porządku Lucy? -patrzy na mnie przestraszona.
-Tak,tak.Lepiej patrz na drogę.
-Ach..tak..droga.
Dojeżdżamy do domu i widzę czekającego na nas Matta.
Jest ostatnią osobą,którą mam ochotę teraz widzieć.
-Już jesteście ! I co? Kupiłyście sukienkę?-pyta podchodząc do mnie i całując w policzek.
-Oczywiście braciszku! Najpiękniejszą na świecie!-mówi z entuzjazmem.
-Mógłbym ją zobaczyć?-pyta.
-Jasne.-mówię i wyciągam z auta.
-Nie ! Lucy zwariowałaś ? To przynosi pecha ! Zobaczy ją w dniu ślubu-odpowiada Theresa.
Przydałby się ten pech..
-Och..nie wiedziałam-mówię i odchodzę w stronę domu.
-Poczekaj ! Musimy porozmawiać-zatrzymuje mnie Matthew przy wejściu.
-Coś się stało?-pytam spoglądając na niego.
-Wiesz..pewnie słyszałaś ilu będzie gości na naszym weselu.
-No tak i szczerze wcale mnie taka ilość nie cieszy.
-Och,nie przejmuj się tym.Chciałem ci tylko powiedzieć,że mam przyjaciół za granicą i także chciałbym ich zaprosić.
-No..dobrze-mówię nie pewnie.
-Tylko chciałbym zaprosić ich osobiście i dlatego za parę dni wyjeżdżamy-informuje otwierając drzwi do domu.
-Wyjazd? Ale gdzie?-pytam uważnie przyglądając się.
-Do Niemiec...,a dokładniej do Traunstein.
Nic wiecej nie chcę wiedzieć...

Traunstein, 10 czerwca 2014 

Andreas

Noi masz za swoje ! Biegam już od dobrej godziny na tym deszczu i nie mam żadnej nadziei,że trener mi odpuści..Nie dziwię się mu.
-Wellinger,jutro punkt 7 rano masz tutaj być ! A teraz wracaj do domu ! I żadnych imprez ! -odpowiada.
-Dobrze trenerze-mówię zrezygnowany i wchodzę do szatni.Spoglądam na wyświetlacz telefonu.Widzę 10 nieodebranych połączeń i raz tyle smsów od tej całej Caroline..
Jeszcze tego mi brakowało..! 
Biorę szybki prysznic i wychodzę na zewnątrz.Widzę przy bramie wejściowej Alexa..
A ten co tu robi?
-Cześć ! Widzę ,że w końcu wziąłeś się do roboty ! 
-Daj mi spokój..-mówię otwierając bramę.
-Oj widzę ,że ktoś tu nie w humorku-mówi klepiąc mnie po plecach.
-Ty za to w doskonałym-patrzę na niego.
Zresztą kiedy on nie był...
Słyszę dzwięk komórki i widzę nieznany numer..
-O boże ,znów dzwoni !-irytuję się i wrzucam telefon do torby.
-Czyżby jakaś wielbicielka?-pytam śmiejąc się.
Zabawne...
-Taa,chyba ta cała Caroline.Będę musiał zmienić numer telefonu-odpowiadam zrezygnowany.
-Nie przejmuj się ,niedługo znudzisz się jej i dać ci spokój.
-Mam nadzieję,bo same jej te smsy i telefony doprowadząją mnie do szału.
-O cholerka..
Widzę niewyrazną minę Alexa,który spogląda w lewą stronę.Widze,że patrzy na jakąś blondynke,która energicznie macha.
-Co jest?-pytam zaciekawiony.
-To masz problem stary-spogląda na mnie z niewyrazną miną.
Oho..czyżby..
-Twoja Caroline idzie do ciebie-mówi i oddala się.
-Ej co ty robisz?!-krzyczę.
-Sorry ,muszę iść i powodzenia !-mówi spoglądając na zbliżającą się blondynkę.
To się wpakowałem..Mam talent to takich rzeczy...
-Andi-słyszę piskliwy głos blondynki,która mocno mnie przytula.
-Caroline?-pytam ,próbując upewnić się czy to rzeczywiście ona..
-Dlaczego nie odbierasz,ani nie odpisujesz?-pyta.
Boże...
-Miałem trening.Przepraszam,ale się spieszę-odpowiadam i staram się odejśc jak najdalej.
-Ej..poczekaj !-mówi podbiegając.-Musisz mi to wynagrodzić.Idziemy na randkę !-ciągnie mnie za rękaw w cakiem innym kierunku,niż zamierzałem..
Randka?! Oj nie,nie..
-Gdzie ty mnie ciągniesz?-pytam zrezygnowany.
-Pójdziemy tu i tam!
To się dowiedziałem...
Po jakiś 10 minutach widzę,że wchodzimy to znanej mi kawiarni...
Siadamy przy stoliku..jak dobrze znanym mi stoliku.To tutaj ją poznałem..tutaj chodziliśmy prawie codziennie..
..cholera ! Ogarnij się !
-Co zamawiasz?-z rozmyśleń wyrywa mnie głos blondynki..
-Nie wiem..może być gorąca czekolada.
-W porządku,ja to samo zamówię-odpowiada i kieruje się w strone baru.
Najchętniej stąd bym uciekł..ale patrząc na deszcz,który w tej chwili pustoszy miasto,nie mam najmniejszej ochoty.
Rozglądam się po sali..Widzę,że bardzo dziś dużo ludzi..
-Zaraz będzie czekolada-blondynka siada obok mnie i spogląda na mnie.
-Cieszę się,że się spotkaliśmy.Mam nadzieję,że to nasze nie ostatnie spotkanie-mówi całując mnie w policzek.
W ogóle nie jestem w stanie się skupić..Wszystko przypomina mi ją..
Nie jestem w stanie zapomnieć..Choć tak bardzo chcę...
Lucy..jak bardzo cię kochałem..tak bardzo teraz cię nienawidzę..Przykro mi..,ale mam nadzieję,że już nigdy się nie spotkamy.
Z rozmysleń wyrywa mnie trzask drzwi i widzę zmokniętą dziewczynę,która trzyma jakąś butelkę i podchodzi do stolika ,gdzie siedzi spora ilość osób...
-Ej ,patrzcie ! Byłam nad morzem kilka dni i znalazłam to!
-List w butelce?-pyta blondyn.
-No ,tak ! Może to jakiś list miłosny? 

-Słyszałeś to? Niezle,jeśli rzeczywiście to jakiś list miłosny-mówi Caroline,która uważnie przygląda się grupce osób.
-Nikt w tych czasach takich rzeczy już nie robi-odpowiadam beznamiętnie popijając łyk czekolady.
-Jesteś zbyt pesymistyczny ! Może akurat...-odpowiada z entuzjazmem.
Ech..Czego ci ludzie nie wymyślą...
-Caroline..ja,nie jestem pesymistą,tylko nie wierzę w takie bzdury-odpowiadam spoglądając na blondynkę.
-A gdyby ktoś do ciebie coś takiego napisał to też byś myślał ,że to takie bzdury?-pyta uśmiechając się.
-Och..,ale ty masz bujną wyobraznie.-mówię znudzony tą całą sytuacją.-Wiesz..pójdę już-mówię i ubieram kurtkę.
-Ale dlaczego? Zobaczymy się,prawda?
-No..nie wiem.Zobaczymy ,cześć-mówię i wychodzę z kawiarni.

Caroline 

Kurczę ! Musiał tak szybko wyjść..Chyba go zanudziłam na śmierć.Zadzwonię do niego pózniej i umówimy się na następne spotkanie.Ciekawe co on taki przygnębiony..Ostatnio na imprezie był całkiem inny..taki energiczny,wesoły..a dziś? Całkiem inny gość.Może następnym razem będzie miał lepszy humor.Spoglądam na grupkę osób,które z wyraznym zaciekawieniem czytają ten cały list..Jestem strasznie ciekawa co w nim jest...
-Przepraszam..-podchodzę do grupki osób.
-Tak?
-Widziałam ten wasz list i..
-Siadaj ! Nigdy w życiu nie spodziewałam się,że coś takiego znajdę ! 0mówi z entuzjazmem brunetka.
Ciekawe...
-Mogłabym go zobaczyć?
-Jasne-mówi dziewczyna i wręcza mi go...

Nie wierzę...To chyba przypadek..Jest tyle osób o tym imieniu..
To nie mogłaby być prawda..To tylko zbieg okoliczności..
Nie,nie..to życie,a nie film..

♥

Hejka ! 

Akcja powoli się rozkręca,ale do dopiero początek ! 

Czeka nas wiele zawirowań :))

Czekam na wasze opinie ^^

Buziaki :**

Wasza Amy Luna :))